To dåggå i Lykkeland

I såmmår, ettje’n tur te Levanger og Otterøya, bars de te SeLbu, sålles de bLi på kvar Trøndelagstur.

De enast negative mi opplevd va fordi mi nettopp ha kjøft ås el-bil. De va så dåle me ladestasjona. De vart derfor kø, og mi mått kåmmå att åt X-tra og Europris da’n ettje. Selbu e fortsatt ittjnå særle for el-bila utantifrå. Di selbyggjinnj som hi el-bil lade hemme og hi ittjnå trång te å lade på ladestasjona. Mi prøvvd og å finnj Teslaladar (mi hi VW), men da mått mi oppå Vektarstoggo, så vidt e skjønt. De va forrestn ittj alldeles så bra på Røros heller. Der va de kø, eller så mått’n hå me se ladeledning sjøul. Mi enjda opp i Alvdal, og de hull akkorat.

Kerr’n gjer når’n kjem te Selbu? E tenkt at e skull fårrå på nå plassa ittj e ha virri fære. Når mi va uti Mebonda, så kom e på Åsbaret. Der ha e allder virri fære, enjda e vaks opp ittj så långt unjda. Mi kjøur oppevi Håsstågrenjda, kom lite gæLi inj plass der mi to te vinjster, men kom ås attåenjde og fånnj rett lea viar oppevi bakkenj, og der kom mi åt’n parkeringsplass på enjda tå veja, der de va bære’n mottorsykkel som va parkert.

Oppå Åsbari e de’n fenomenal utsikt ivvi Selbusø’n og omlanjde. De e fill bære Hoem som hi bere utsikt, tru e, fordi der fe’n me se Øverbygda og. Men Flora, Vikvarve og Inbygda skjuLe se begge pLassennj.

Mi vandra’n litinj tur på’n sti mot Brennjtopp og fånnj innj del bringber. På i høgd va de’n flekk der jorda va skråppå tå veja, og der va de stripå som e tru va ettje at is’n ha skura bergje for nånj år sea. De tykt e va spennende.

Mi angra ittj på denj avstikkarn.

Så va de mer. De ha vurti’n vane når’n e oppi SeLbu at’n om synnjda’n ser om Vertshuset Karoline oppi Flor’n. Så mi kjøur ås’n tur, og på tura oppevi daL’n såg mi at de ha gått i hæLvori te ras oppi bøurgjinj ussta KæLvåa. I sjelldent syn, va de.

Oppi Flor’n fikk mi gærgo gammeldags mat og fråtsa ti ås de mi kunnja. Der høur e tri kara som hull på å forsynt se som snakka seLbygg sålless som e va vant te når e vaks opp. E kjennjt åm ittj, men når e spor åm, så vist de se at åm va frå’n nar siennj tå eLvinnj frå der e vaks opp. Åm va køulsetinga, og de vart’n trivele samtaLe. Dennj eninj tå åm kalla åm Pinnjinnj og va frå Køulsetjari, og hennj ha e da høurt om fær. E vart komfermert samens me systrennj. Dennj anjder inn va’n par år gamLar hell me og for te Sverige når’n va helt ong og bor i Köping. Denj sistinj va my ynger. Di då triennj va nere slektninga. De e trivele å snakk me nånj som kånnj seLbygg!

Frå FLor’n så bars de åt Vikvarvi, der e va i fjor og såg på fugLa, og dit villa e att. De e’n spennende plass som hetje Fitja som hennj Jostein Sandvik ha fått gjort te i fuggeLreservat. De ligg långt utpå Kjösnessi, bortme SlinjdeLvinnj. Mi ha me ås i svensk fuggeLekspertinjde me sylskarp kikert og fikk sjå bode laksannj, stokkannj, krikkannj, grågås og to svana me onga inni sivi. Virkele verdt’n tur, om innj hi me se’n bra kikert. Dit tenkje e me fLergong.

På veja utevi Kjösnesgrenjda kom mi forbi de som må vårrå Selbu’s , og Tröndelags, kanskji hele Norges, flottaste postkasse. De va’n robåt som va sett på enjdinj. Der ha de virri bra me fantasasi.

På veja hematt gjennom Vikvarve kom e på at e ha da allder virri oppå Vikaåsen. No to mi tå norda Samvirke og kjøur oppevi gjennom Overvik og Svea, og mi kom omsider forbi Bernennj, som hi namne ettje a Bern Bernsa Østbyrønningja frå TydaLa. Hennj gifta se fysst på 1800-taLi me’n Beret Tomas Åsbakka frå Nerhåsstå, og dem bygd opp Bernenj. Åm va bessforeldra hanna gammeLbæssmor Beret Overvik, som vaks opp her, fyrri a gifta se og for borti Minnesota, der a va me og starta opp Sons of Norway. Åm kom att åt Øungrenjd i 1895 og gjor’n sterk insats for ny Vikvarvbru. Ho satt og batt ti sennjinnj sina i Nergara di sist 12 åra fyrri a do i 1958, 102 år gammel. Når a va 100 år, som ittj va nå særle vanle i dennj ti’n, fikk a my oppmerksomhetj og kom ti månge ukebLa.

De hi område kjem e på åm kalla «Balkan» ti denj ti’n at tatrennj bodd oppå der.

På karti står de Overvikvegen, og mi kjøur inpå Såmståveginj lenger sør og snudd bortme’n gard som de sto Oppheim på, men veginj går my lenger inevi. Neatt kjøur mi forbi Såmstå, der a bessmor Øuni vaks opp når a va lita, fyrrinnj at a vart me på fLyttlassi borti Slindtrøa når mor hanna dødd og vart erstatta tå i anna førkje, som vart mor åt’n Mæritj Åsåm og a Gunna Barosa. Senar havna a i Nergara ho og.

De overraska me at de va så bratt oppi Såmstå, og at veginj gikk millja di to garåm fyrri’n slyngja se neåt Setergaråm, der e og ha funnji ut e hi slekt långt uti.

No va de enkelt å kjør hematt oppi Yter Øverbygda, og de va’n fin tur forbi Øusa og Sjurdsøya og gjennom Håståengjennj. Te sluttj va de lite spennende å kjør ivvi denj smale Køursetbrua.

Lykkelanjde hi bestanjdågt nå å by på!
August totusenogfirogtjuge,
Nisj Osja